Zuiderburen
trok mijn lief
aan d’r haren
door de sneeuw
over de modder
dwarse voren
koude plassen
karkassen
van planten
zij schreeuwde
in stilte
ik geeuwde
voelde niet
met haar mee
niemand keek op
wel soms om
ik brak haar lok
smeet haar hard
in mijn
ondergronds hok
schonk haar liefde
en mij genot
deed met mijn mes
scherp op bloed
haar leven
op slot
aan d’r haren
door de sneeuw
over de modder
dwarse voren
koude plassen
karkassen
van planten
zij schreeuwde
in stilte
ik geeuwde
voelde niet
met haar mee
niemand keek op
wel soms om
ik brak haar lok
smeet haar hard
in mijn
ondergronds hok
schonk haar liefde
en mij genot
deed met mijn mes
scherp op bloed
haar leven
op slot
Reacties op dit gedicht
| Rick Ritterbeeks: | Vrijdag, februari 05, 2010 16:43 |
| ...het is niet autobio...maar onze zuiderburen weten waarover ik dicht...helaas... | |
| 88: | Vrijdag, februari 05, 2010 12:48 |
| hmm...als hij de hond uit gaat laten blijf ik wel binnen tot de kust weer veilig is.. prettig gedichtje brrr.. |
|
| Indy Toma: | Vrijdag, februari 05, 2010 12:32 |
| Dutroutje op komst? Apart maar luguber. |
|
| kaatje krimpkous: | Vrijdag, februari 05, 2010 11:25 |
| brr :) van je buren weet je het nooit. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Rick Ritterbeeks | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 05 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||