de wereld
De wereld
Verstrengeld in een net
Kan niet meer los
Wil herstellen
Maar kan niet meer
Het is als een lus
Geen begin en geen einde
Altijd rondjes draaien
Zonder uitkomst
Het gezonde lichaam
Is verouderd
Gaat stilaan ten onder
Door afbraak
Aan noodzakelijke dingen
Zijn adem wordt afgesnoerd
Doorboort door afval
Luchtvervuiling
Opwarming
Hij weet dat het zal eindigen
Het breekt zijn hart
Wij mensen hebben
Het te laat beseft
Onze toeverlaat
Is aan het sterven
Wij met hem
Laat die mooie wereld
Draaien zoals het moet
Claire Vanfleteren
Verstrengeld in een net
Kan niet meer los
Wil herstellen
Maar kan niet meer
Het is als een lus
Geen begin en geen einde
Altijd rondjes draaien
Zonder uitkomst
Het gezonde lichaam
Is verouderd
Gaat stilaan ten onder
Door afbraak
Aan noodzakelijke dingen
Zijn adem wordt afgesnoerd
Doorboort door afval
Luchtvervuiling
Opwarming
Hij weet dat het zal eindigen
Het breekt zijn hart
Wij mensen hebben
Het te laat beseft
Onze toeverlaat
Is aan het sterven
Wij met hem
Laat die mooie wereld
Draaien zoals het moet
Claire Vanfleteren
Reacties op dit gedicht
| Nummer 127 : | Vrijdag, februari 12, 2010 18:51 |
| je moet niet bang zijn, alles is omdat het is, zelfs wat niet is, en wat niet fijn is Bxx |
|
| Indy Toma: | Vrijdag, februari 12, 2010 18:25 |
| Triest ja, maar in tijd zal het wel een keer gebeuren. Mooi omschreven. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: claire vanfleteren | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 12 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||