De eik
ongejaagd staat de boom
zijn eigen leven;
een oerteken van rust
in zichzelf
zonder de
ruimte rondom
aan te tasten;
gekerfde namen
zijn met de nerven
meegegroeid
als stille getuigen
zijn eigen leven;
een oerteken van rust
in zichzelf
zonder de
ruimte rondom
aan te tasten;
gekerfde namen
zijn met de nerven
meegegroeid
als stille getuigen
Reacties op dit gedicht
| Indy Toma: | Zaterdag, februari 13, 2010 20:53 |
| Heel mooi! | |
| switi lobi: | Zaterdag, februari 13, 2010 19:31 |
| Ze zijn prachtig.. die stille getuigen. Fijne avond, switi lobi |
|
| isolina: | Zaterdag, februari 13, 2010 10:51 |
| huuuuuuuuuuuuuh ?????? prachtige grote oude eik , mooi verwoord, (wist ik maar wat scheldwoorden zijn )knuff maria | |
| isolina: | Zaterdag, februari 13, 2010 10:48 |
| sterk verwoord, en de eikels hoor ik al vallen , prachtige boom !!! knuff maria | |
| trucker klaas: | Zaterdag, februari 13, 2010 10:00 |
| het automatisch genereren moet het interpreteren nog leren .... :) |
|
| 88: | Zaterdag, februari 13, 2010 09:57 |
| goh ja, die ei-keltjes toch..:D:D | |
| trucker klaas: | Zaterdag, februari 13, 2010 09:54 |
| :( :( :) :) | |
| trucker klaas: | Zaterdag, februari 13, 2010 09:53 |
| :) eikeltjes :( | |
| trucker klaas: | Zaterdag, februari 13, 2010 09:52 |
| zonde dat zo''n standvastige reus zulke geplaagde kindertjes heeft .... mooi schrijven ,klaas |
|
| kaatje krimpkous: | Zaterdag, februari 13, 2010 09:41 |
| "de eik bereikt met zijn wortels de onderwereld, met zijn kruin de hemelen." :) heb ik ''ns ergens gelezen. fijn gedichteke. | |
Over dit gedicht
| Auteur: willy peeters | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||