Schimmen van toen...
Schimmen uit een duister verleden
In het heden angstvallig vermeden
Besluiten steeds weer voorbij te komen
En worden realiteit in mijn dromen
Een waarheid die ik niet wil erkennen
Maar als de schimmen van weleer
Blijven komen, keer op keer
Besluit ik ze af te remmen
Als ik bang en onbevreesd tegelijk
De misleiding in de ogen kijk
En de waarheid beetje bij beetje herken
Besef ik dat ik de enige ben
Die de schimmen kan temmen
Reacties op dit gedicht
| Isaatje: | Maandag, februari 15, 2010 16:11 |
| Erg moooi! Groetjes |
|
| Indy Toma: | Zondag, februari 14, 2010 20:22 |
| Absoluut waar. Tem ze. | |
| ela: | Zondag, februari 14, 2010 17:15 |
| Schimmen moet men temmen in het volle licht. ela |
|
| kaatje krimpkous: | Zondag, februari 14, 2010 16:44 |
| dat kan ja: schimmen temmen :) fijn geschreven. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Cocootje | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 14 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||