Rio de Jainero
Rio de Jainero
toen al
toen ik langs kwam
jaren terug
toen jij mij overgoot
met zonlicht en schoonheid
uit elkaar gereis
uren waren niets
toch miste ik jouw ritme
trommels en gezang
waar jij zo beroemd door was
met ‘Orfeo Negro’ in mijn hoofd
toen al
voelde ik mij onveilig
niet swingende
met samba en capoeira
boulevard Copacobana
toen al
ver van de Favellas
de arme stakkers
criminelen
telkens op mijn hoede
zoals hij die de pineut was
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Dinsdag, februari 16, 2010 20:27 |
| dat is niet leuk! liefs,dicky |
|
| Stormtrooper: | Dinsdag, februari 16, 2010 17:02 |
| das inderdaad verdrietig |
|
| karinvangelder: | Dinsdag, februari 16, 2010 15:27 |
| ik dacht dat ik gereageerd had maar zie het niet staan. mooi geschreven Laurens. lieve groet x Karin | |
| switi lobi: | Dinsdag, februari 16, 2010 13:50 |
| Valse schoonheid verbloemt niets.. toen ook al niet. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens Windig | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 16 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||