Sneeuwstorm
wind drijft door mijn vingers heen
ik verschuif jou hoofd naar mijn armen
streel je wangen zachtjes en verwarm ze met mijn lippen
je haren blijven plakken op mijn mond
je zoen is bitter van smaak
je ogen ingetogen en onschuldig
je warmte oprecht en behoedzaam
de grond onder ons is ijzig en inkt zwart
de kou rijkt zich tot jou voeten
spoeld langzaam naar je vingertoppen
en laat mijn handen bevriezen
je geest vecht voor een uitweg
je adem lijkt langzaam neer te dalen
het verlies
het verlies is het mooiste
wat je me ooit hebt kunnen geven
ik verschuif jou hoofd naar mijn armen
streel je wangen zachtjes en verwarm ze met mijn lippen
je haren blijven plakken op mijn mond
je zoen is bitter van smaak
je ogen ingetogen en onschuldig
je warmte oprecht en behoedzaam
de grond onder ons is ijzig en inkt zwart
de kou rijkt zich tot jou voeten
spoeld langzaam naar je vingertoppen
en laat mijn handen bevriezen
je geest vecht voor een uitweg
je adem lijkt langzaam neer te dalen
het verlies
het verlies is het mooiste
wat je me ooit hebt kunnen geven
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Dinsdag, februari 16, 2010 21:20 |
| Een beetje bizar.. maar wel mooi. Fijne avond, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Joost vd Boom | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 16 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||