leegte
opgewonden adrenaline stoten gierden door mijn lijf.
ik was na tijden weer verliefd.
ik durfde mijn hart even te laten gaan.
na al mijn moed bij elkaar gezocht te hebben
liet ik je merken dat ik jou wel zag zitten.
mijn hart bonzde toen ik je reactie op mijn beeldscherm zag knipperen, wanner voelde ik dat voor het laatst?
of was dit de eerste keer?
ik durfde niet te lezen. ik was bang.
bang om het gevoel wat ik even had kwijt te raken.
jahoor. patsboem!
'je bent te jong, en we verschillen nogal wat van elkaar. hoop dat je het begrijpt'
hij heeft gelijk, waarschijnlijk zo'n onmogelijk gevalletje.
waarom laat ik me ook altijd meeslapen door het onmogelijke...
ik was na tijden weer verliefd.
ik durfde mijn hart even te laten gaan.
na al mijn moed bij elkaar gezocht te hebben
liet ik je merken dat ik jou wel zag zitten.
mijn hart bonzde toen ik je reactie op mijn beeldscherm zag knipperen, wanner voelde ik dat voor het laatst?
of was dit de eerste keer?
ik durfde niet te lezen. ik was bang.
bang om het gevoel wat ik even had kwijt te raken.
jahoor. patsboem!
'je bent te jong, en we verschillen nogal wat van elkaar. hoop dat je het begrijpt'
hij heeft gelijk, waarschijnlijk zo'n onmogelijk gevalletje.
waarom laat ik me ook altijd meeslapen door het onmogelijke...
Reacties op dit gedicht
| Indy Toma: | Woensdag, februari 17, 2010 00:37 |
| Triest voor je, maar je leeft in ieder geval. En soms wordt ook het ogenschijnlijke onmogelijke mogelijk. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Ms uncertain | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 17 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||