Uitzichtloos
Het water zuipt de longen vol
en zuigt er naar beneden
De gloed van zon verstard tot glas
en wuift er moegestreden
Naar al wat was en niet meer is
zou zijn en toch nooit kwam
Gelijk een zee in eb en vloed
er gaf en nu ook nam
en zuigt er naar beneden
De gloed van zon verstard tot glas
en wuift er moegestreden
Naar al wat was en niet meer is
zou zijn en toch nooit kwam
Gelijk een zee in eb en vloed
er gaf en nu ook nam
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Woensdag, februari 17, 2010 18:35 |
| Er is een horizon.. zelfs achter hoge golven. Prachtig omschreven. Fijne avond, switi lobi |
|
| Quicksilver: | Woensdag, februari 17, 2010 14:27 |
| dan hoop ik dat jij de zon weer eens ziet schijnen, helder en warm! liefs,dicky |
|
| teun hoek: | Woensdag, februari 17, 2010 12:26 |
| juist de gang van eb en vloed geven het leven aan. De heftigheid moet intoombaar blijven. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: falm | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 17 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||