Voordat wij samen vielen

Voordat wij samen vielen

De afkeer van een nieuwe dag

Is als een wolk verdwenen

voldaan en moe na een doorwaakte nacht
Verlangend nu naar slaap,

geen droom maar liefdevol bezit
schaduwen op bed

lijven dampend, half opgericht
omhelzend tot in het schaarse morgenlicht

Voordat wij samenvielen

waar was je al die tijd
toen ik hunkerend zat te wachten
nu het vonnis is geveld en samen kunnen zijn ik oud jij jong
en van de nacht een dag maken en proberen terug te draaien de tijd naar waar wij ooit begonnen

Een leven liefdeloos lang gewacht je was zo na en zo onnoemelijk ver
altijd in mij gedachten een rimpel in de tijd tot aan de jongste dag
Een leven lang hunkerend naar jou stem jou geur, jou huid, jou vorm
Geen kracht geloof of aards bezit heeft mij zo gevormd dan mijn uitzichtloze liefde totdat je eindelijk tot mij kwam

Geschreven door

Paul Willems (Quikkie)

Reacties op dit gedicht

Paul Willems (Quikkie) vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

entropy:	Zaterdag, februari 20, 2010 18:37
Ik sluit mij aan bij de voorgaande reakties. Bijzonder mooi geschreven.

Hieronymus:	Zaterdag, februari 20, 2010 17:21
Het verhaal van het dekseltje en het potje op een sublieme manier gebracht. Graag gelezen Paul. Beste groet Ronny

Fairouz:	Zaterdag, februari 20, 2010 16:42
Ik vind het schitterend mooi. Alleen de titel al ( bewondering ) graag komen lezen, fairouz

Over dit gedicht

Auteur: Paul Willems (Quikkie)
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 20 februari 2010
Thema's: [JIJ]