Altijd was ik er
altijd was ik er
stond als een schaduw
klaar om je op te vangen
als het teveel voor je werd
hield van je sinds de eerste dag
altijd was ik er
toch keek je nooit mijn kant op
maar bleef proberen
kon niet stoppen met naar je te reiken
terwijl ik weet dat het onmogelijk is
uiteindelijk ging de zon onder
en verdween de schaduw uit je leven
als je mij alleen maar
een beetje hoop had kunnen geven
wellicht was ik dan gebleven
liefs vanuit de duisternis van je hart
Reacties op dit gedicht
| Persoon: | Woensdag, mei 12, 2010 11:44 |
| waaauww, prachtig... in stilte gelezen. Liefs |
|
| loes schaap: | Zondag, februari 21, 2010 09:57 |
| Schep nu licht voor jezelf! mvg loes |
|
| Fari HS: | Zondag, februari 21, 2010 09:38 |
| Heel veel sterkte vriend. De zon zal weer schijnen. Ik maak me zorgen over jou Lone. Fari |
|
| Anastacia: | Zondag, februari 21, 2010 08:48 |
| stilmaken liefs ana fijne zondag xx | |
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 21 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||