Ik kom
De leegte, al zo vele malen
heb ik ze me ontschreven
tot ze me nu, als een
vergeten vendetta
in loosheid tutoyeert
doorheen de dag.
Hoe diep nog waden,
door stilte ontkleed
in de adem van dit beest?
Tot het einde het begin
zijn zin ontsnoept en
de goden me warm onthalen
bij een laatste gebed.
Ik kom.
Reacties op dit gedicht
| Innerchild: | Vrijdag, februari 26, 2010 22:30 |
| De cirkel is nooit rond ... of juist wel ? Het is een ''Neverending Story'' waarmee we moeten leren leven, vrees ik. M. |
|
| ninodepino: | Dinsdag, februari 23, 2010 12:59 |
| ik denk dat het verhoord gaat worden. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||