Een Niets
Eens de dag voorbij
het beleven beleefd
en het geleefde vergeven,
keert de Leegaard zich
richting Zelf.
Mooi mooi mooi
dezelfde verwensing gebeden
de toekomst ontkracht, en verleden
en herleid, voor eens en altijd
tot een Niets het Al
dood doen zal
en ik, ik alleen alleen
het waagstuk in mezelf
het zwijgen opleg.
En al was het hart zwart,
het bonsde nooit zo hard
als nu, ik, hier
in Einde resulteer
in één adem, en dan
geen meer.
Reacties op dit gedicht
| Artifex: | Woensdag, februari 24, 2010 22:08 |
| Tjonge, deze komt binnen zeg! Dat bedoel ik natuurlijk positief. Liefs, Artifex. |
|
| Anastacia: | Woensdag, februari 24, 2010 13:55 |
| indrukwekkend schrijven gr.ana | |
| ela: | Woensdag, februari 24, 2010 12:21 |
| In de dood wordt het niets, het al, maar niets zal men er nog van merken. ela |
|
| Sheena: | Woensdag, februari 24, 2010 11:12 |
| kijk zulke namen terug op mijn scherm, daar word ik dan best wel weer blij van ;-) |
|
| verhavert: | Woensdag, februari 24, 2010 11:01 |
| sterk die inhoud gelezen en herlezen liefs |
|
| switi lobi: | Woensdag, februari 24, 2010 10:14 |
| Adembenemend.. zeker. ''t Is indrukwekkend. Fijne dag, switi lobi |
|
| Annemieke van der Ven: | Woensdag, februari 24, 2010 09:28 |
| Leest in ieder geval ademloos weg.. groet |
|
| Innerchild: | Woensdag, februari 24, 2010 08:26 |
| Je schrijft weer ? Goed zo ! Nu ik nog ... maar ''k vrees het ergste. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 24 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||