Delen
Het voelen van verdriet maar het niet kunnen uiten
Dood gaan van binnen maar toch nog leven van buiten
Opzetten van een lach en het voordoen van geluk
Optisch alles voor elkaar maar van binnen ben je stuk
Als de wereld maar gelooft dat jij gelukkig bent
Zal straks niemand kunnen zeggen
dat ze je echt hebben gekend
Waarom stap je steeds weer terug
en laat je niemand dichterbij
Degene die de afstand kan verkleinen dat ben jij
Het hoeft niet alleen en ook niet in een dag
Ik zou je zo graag willen helpen als dat maar van jou mag
Al duurt het nog een jaar mij kan het niet schelen
Ik zal blijven wachten tot jij je pijn kunt delen
Dood gaan van binnen maar toch nog leven van buiten
Opzetten van een lach en het voordoen van geluk
Optisch alles voor elkaar maar van binnen ben je stuk
Als de wereld maar gelooft dat jij gelukkig bent
Zal straks niemand kunnen zeggen
dat ze je echt hebben gekend
Waarom stap je steeds weer terug
en laat je niemand dichterbij
Degene die de afstand kan verkleinen dat ben jij
Het hoeft niet alleen en ook niet in een dag
Ik zou je zo graag willen helpen als dat maar van jou mag
Al duurt het nog een jaar mij kan het niet schelen
Ik zal blijven wachten tot jij je pijn kunt delen
Reacties op dit gedicht
| nanine: | Maandag, december 13, 2010 18:30 |
| Super hoor. Echt heel goed verwoord. Het rijmen klopt heel goed, heel natuurlijk. | |
| mucho in de gloria: | Zaterdag, maart 20, 2010 19:50 |
| :D | |
| SLK: | Zaterdag, maart 06, 2010 16:39 |
| Hmm.. Ik ben benieuwd welke collega?? | |
| schlemiel1: | Zaterdag, maart 06, 2010 12:09 |
| Heel mooi Suus! Je collega, x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: SLK | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 03 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||