Afscheid
In stilte glij jij langs
Witte wanden
Je haren raken aan koude steen
Voetjes zweven
Broze lipjes prevelen
Nooitgehoorde woorden
Van onschuld
Angst als een te groot aureool
Zoute streepjes op onze wangen
Voor even je kleine
Grafje ontvlucht.
1 november 2005
Witte wanden
Je haren raken aan koude steen
Voetjes zweven
Broze lipjes prevelen
Nooitgehoorde woorden
Van onschuld
Angst als een te groot aureool
Zoute streepjes op onze wangen
Voor even je kleine
Grafje ontvlucht.
1 november 2005
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Vrijdag, maart 05, 2010 21:28 |
| Aangegrepen jouw kleine ogen ze kijken niet meer naar nu de wereld keert om we sluiten leven binnen in de zomen van jouw lach |
|
| Indy Toma: | Vrijdag, maart 05, 2010 17:46 |
| Mooi geschreven, triest om te lezen. | |
| Quicksilver: | Vrijdag, maart 05, 2010 15:33 |
| stilmakend gedicht! liefs,dicky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rick Ritterbeeks | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 05 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||