Zand
Tranen druipen langzaam
over in vaag wordende herinneringen
sluimerend op zoek naar bevestiging
in een smetloze toekomst
hield ik mijn vleugels te ver open?
of was het de schietschijf om mijn nek,
wijzend naar iedere weke plek.
ik wilde je zoveel gewoon zoveel dichterbij
hier is mijn hart,
- ik heb vast het zand van je voetafdruk verwijderd -
of in ieder geval
wat er van over is
Reacties op dit gedicht
| life is a gift: | Zondag, maart 07, 2010 19:54 |
| mooi geschreven | |
| gato rosso: | Zondag, maart 07, 2010 18:31 |
| nou dan ga ik maar he?! vet vroeg.. niet het jurkje over mn panty vergeten (huurrrggghhhh) je moet het maar voor je vrienden over hebben hey: tjonge jonge.. | |
| honingbijtje: | Zondag, maart 07, 2010 18:14 |
| pijnlijk maar mooi beschreven. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 07 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||