Bewogen
Bewogen door de eenzaamheid
de roes van kort en broos bestaan
de kamer met haar bleke wanden
de blauwe aders op mijn handen
en de jaren die nog voor me staan.
Bewogen door de avond
de lege ruimte van mijn dromen
een heftig woord dat steeds blijft zingen
over mensen en herinneringen
de koude sluier van de voorjaarswind
en de lach van een heel lief kind.
Aan elke snik heb ik mijn droom gemeten.
Aan elke lach heb ik de vreugd vergeten.
Aan elk woord brandt nog de pijn
omdat ik enkel mens heb willen zijn.
de roes van kort en broos bestaan
de kamer met haar bleke wanden
de blauwe aders op mijn handen
en de jaren die nog voor me staan.
Bewogen door de avond
de lege ruimte van mijn dromen
een heftig woord dat steeds blijft zingen
over mensen en herinneringen
de koude sluier van de voorjaarswind
en de lach van een heel lief kind.
Aan elke snik heb ik mijn droom gemeten.
Aan elke lach heb ik de vreugd vergeten.
Aan elk woord brandt nog de pijn
omdat ik enkel mens heb willen zijn.
Reacties op dit gedicht
| Hieronymus: | Vrijdag, maart 12, 2010 20:57 |
| Doet iets in mij roeren Ronny. Zeer goed geschreven. Ronny |
|
Over dit gedicht
| Auteur: CASTELEIN RONNY | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 12 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||