Uitgestooid

Verzoen me met het gezang

van klotsende golven en uitgewoonde stilte,

hier over ijzige woordeilanden

waar het nooit windstil is

waar de nacht maanloos zonder schroom de plooien van het landschap verbergt verzegeld in zwart-wit waar de nacht de oever streelt met schuimwanten tot een herboren lentewoord terwijl zandschoenen een pad maken tot een weg naar huis waar de laatste hoopjes winter uitgestrooid worden bij de deur.

Geschreven door

Evi

Reacties op dit gedicht

Evi vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

kerima ellouise:	Vrijdag, maart 19, 2010 17:43
dank je voor erg lieve reacties onder m''n schrijfsel,,,,doet veel met me , dank je wel! liefs kerima ellouise

switi lobi:	Dinsdag, maart 16, 2010 19:43
Bijzonder graag gelezen, mooi gedicht! Liefs, switi lobi

kerima ellouise:	Dinsdag, maart 16, 2010 17:19
heel mooi en erg beeldend! liefs kerima ellouise

Over dit gedicht

Auteur: Evi
Gecontroleerd door: Marina
Gepubliceerd op: 16 maart 2010
Thema's: [Natuur]