De ware schoonheid.
De ware schoonheid.
Zaden verspreid,
in een bodem van verdriet.
De kracht van de zon,
en zijn warme stralen, tot ver
... de diepte bereikt.
De zaden,ontkiemt
zullen de kleurrijke
bloemen doen ontwaken.
Alleen hij,
die de zaden heeft geplant,
ziet tot ieders verdriet.
De ware schoonheid,
van zijn uitgekomen zaden niet!
===============
17-03-2010
Reacties op dit gedicht
| Big Lady: | Donderdag, maart 18, 2010 15:04 |
| weer mooi geschreven knuffels |
|
| Quicksilver: | Donderdag, maart 18, 2010 13:12 |
| dat leest droevig, als ware zaden niet uitkomen in schoonheid van hun zelf! Fijne dag Loes liefs,dicky |
|
| karinvangelder: | Donderdag, maart 18, 2010 09:15 |
| een troost is .. als ze niet gezaaid waren zag ook de ander ze niet Loes. droef meis ! liefs x Karin | |
| teun hoek: | Donderdag, maart 18, 2010 08:55 |
| waarom niet ? en zo ja verdrietig. |
|
| switi lobi: | Donderdag, maart 18, 2010 08:35 |
| Dat is ontzettend triest.. Fijne dag, switi lobi |
|
| windwhisper: | Donderdag, maart 18, 2010 08:28 |
| soms zijn die ogen gesloten, wat ontzettend jammer dan is liefs Cobie |
|
| Indy Toma: | Donderdag, maart 18, 2010 08:00 |
| Dat is heel triest, zeker als anderen ze wel kunnen zien. Maar kijken is nog niet altijd zien. | |
Over dit gedicht
| Auteur: loes schaap | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||