Spelen met vuur
Ik schreef je af, toen we nog kusten
want je smaakte niet, naar meer
maar meer nog naar de herinnering
aan een toekomst, zonder jou
Ik kende hem in veel gedaanten
mijn strijder was van zichzelf
hij maakte mij ondeelbaar
en dat deel genoot
nu, wetend dat ik kiezen moet
tussen zonde of later
verwar ik me met alleen zijn
laat me
Reacties op dit gedicht
| Engeltjuh: | Maandag, augustus 22, 2011 02:01 |
| Weer eens tussen je gedichten aan het snuffelen. Ze bieden troost in koude nachten en als je zelf de woorden niet kunt vinden. Thanx daarvoor. Liefs |
|
| missme: | Donderdag, maart 25, 2010 21:53 |
| you''ll never be alone.... | |
| David Matser: | Maandag, maart 22, 2010 15:06 |
| Eh... wow! Dit is wel heel rakend momenteel.... Prachtig verwoord! liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Renate-td- | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||