opgesloten

zij lacht nog steeds naar mij
haar tranen doorgeslikt
in haar ogen zie ik pijn
alsof ze bijna stikt

probeert het niet te laten zien
wil net zo zijn als de rest
heeft al zolang geen plezier
maar overal maar van de pest

ik probeer haar te bevrijden
weg uit dat donkere hol
maar wat ze doet is mij vermijden
haar hoofd zit overvol

waarom al die aandacht
zie ik haar denken als ze kijkt
men heeft de overmacht
waardoor zij langzaamaan bezwijkt...

Geschreven door

* Rooz *

Reacties op dit gedicht

* Rooz * vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Indy Toma:	Vrijdag, maart 19, 2010 18:40
Het lichaam sportief laten lijden, zal de geest bevrijden. Succes met haar.

Matt**:	Vrijdag, maart 19, 2010 17:07
Je hebt veel gedichten zie ik. Heb er een aantal gelezen en ze zijn erg mooi. Ga zo door(L)

Over dit gedicht

Auteur: * Rooz *
Gecontroleerd door: Marina
Gepubliceerd op: 19 maart 2010
Thema's: [Angst] [Onzekerheid]