Als ik vier woorden steel
zonder begrenzing
mijn vingers zoeken naar 't fluweel
dat in de middagzon
je slapen streelt
en graniet zachter maakt
dan dons
dan weet je dat het leven
aan mijn rand
een vonk is op een
hand
die straalt van
barstensvolle gloed.
Ik hou van jou.
Je glimlach doet me goed
al heb je ieder woord
verkeerd begrepen.
Mijn roes van kort bestaan
heeft bij het slapen gaan
de pijn weer doen vergeten.
Ik hou van jou.
Mijn sprookje in dat niemandsland
waar elfjes stoeien hand in hand
en jij mijn glimlach als een woord laat horen
omdat ik aan de rand van zelfbedrog
zo hoopvol in je armen werd herboren.