Hoogmoed.
Hoogmoed.
Stoel tot ongekende
hoogte gedreven.
Poten onstabiel,
onzeker blijven zweven.
Zelfzuchtig,
op ieder neergekeken.
Verhard oordeel
altijd stand gehouden
Nimmer vanaf geweken.
Nu de poten van je stoel,
volledig zijn neergehaald
Jij naar ongekende diepte
bent afgedaald.
Je hoogste lied niet meer zingt.
Jou deze ondergang je
enkel tot nederigheid dwingt.
Is de hoogmoed weggeschreven.
22-03-2010
www.droomster.nl
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Dinsdag, maart 23, 2010 10:05 |
| Dit gedicht gaat diep en diep! liefs,dicky |
|
| lexx: | Dinsdag, maart 23, 2010 09:13 |
| ik zie acrobaten aan de gang :) maar ja, ik ben ook kierewiet. fijn geschreven. | |
| switi lobi: | Dinsdag, maart 23, 2010 08:17 |
| Knap geschreven Loes. Mooie dag, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: loes schaap | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||