Vruchtdragend
als ik vervreemd raak
van de ander
ontdekt de waarheid
zich dan in mij zelve
of verschuift echtheid
wat sneller in uren en dagen
wordt zij met spoed
door heldere nachten geleid
lijken daken dan toch eerder
op ingebeelde gewelven
onderbouwd met willoze stutten
totdat zij de schemer niet meer
als vanzelf kunnen dragen
soms schijnt de toekomst zich
eigenhandig te versmallen
onderwijl liefde verdort
in hart en nieren
en in koudvuur
teneinde versteend
dreigt samen te vallen
*
zie hier desalniettemin
het vruchtbare zaad van morgen
in het harnas van de schijnbare dood
verban het zielloos verwachten
immers licht blijft
als het ware eeuwig
in het voortdurend ademen geborgen
van de ander
ontdekt de waarheid
zich dan in mij zelve
of verschuift echtheid
wat sneller in uren en dagen
wordt zij met spoed
door heldere nachten geleid
lijken daken dan toch eerder
op ingebeelde gewelven
onderbouwd met willoze stutten
totdat zij de schemer niet meer
als vanzelf kunnen dragen
soms schijnt de toekomst zich
eigenhandig te versmallen
onderwijl liefde verdort
in hart en nieren
en in koudvuur
teneinde versteend
dreigt samen te vallen
*
zie hier desalniettemin
het vruchtbare zaad van morgen
in het harnas van de schijnbare dood
verban het zielloos verwachten
immers licht blijft
als het ware eeuwig
in het voortdurend ademen geborgen
Reacties op dit gedicht
| Vuurkracht: | Dinsdag, mei 18, 2010 22:36 |
| ...tot het zijn krachten bundelt en het je overvalt als een nieuwe metafoor die je leven adem geeft grenzeloos vernieuwend |
|
| rivka: | Zondag, maart 28, 2010 00:06 |
| schemerdonker vreemde gewelven ademen bewegingloos de kille waarheid liefs rivka |
|
Over dit gedicht
| Auteur: julius dreyfsandt zu schlamm |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 27 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||