Nacht
gevallen, de nacht, zacht en zwart
de hemel betrokken van wolken
verbergen de sterren, de maan
een vaag schijnsel die het
magere licht op mijn schouders
laat neerdalen
ik loop, mijn stappen weerklinken
op de met tegels belegde straat
lantaarns contrueren de schaduw
mijn siluouet, die mij inhaalt
als ik passeer, ze vervaagt
en verschijnt weer, keer op keer
de hemel betrokken van wolken
verbergen de sterren, de maan
een vaag schijnsel die het
magere licht op mijn schouders
laat neerdalen
ik loop, mijn stappen weerklinken
op de met tegels belegde straat
lantaarns contrueren de schaduw
mijn siluouet, die mij inhaalt
als ik passeer, ze vervaagt
en verschijnt weer, keer op keer
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Dinsdag, maart 30, 2010 04:30 |
| Heel mooie nacht-impressie! Liefs, Jacky |
|
| Indy Toma: | Maandag, maart 29, 2010 21:05 |
| Dat heeft de schaduw zo in zich. Steeds weer verschijnen en verdwijnen. | |
| Eternal: | Maandag, maart 29, 2010 16:20 |
| heel mooi geschreven, prachtig gedicht! | |
Over dit gedicht
| Auteur: vogelvrije | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||