Mijn oester
Hij zweeg in alle talen
zijn gezicht stond altijd strak.
En toch,zag je in zijn ogen
wanneer hij met je sprak.
De twinkeling werd groter
de glans een beetje meer,
en hele kleine rimpels
maakten zijn gezicht bijna teer.
Ik noemde hem mijn oester,
die mij af en toe toonde
dat diep verborgen in zijn schelp
een pracht van een parel woonde.
***11je***
zijn gezicht stond altijd strak.
En toch,zag je in zijn ogen
wanneer hij met je sprak.
De twinkeling werd groter
de glans een beetje meer,
en hele kleine rimpels
maakten zijn gezicht bijna teer.
Ik noemde hem mijn oester,
die mij af en toe toonde
dat diep verborgen in zijn schelp
een pracht van een parel woonde.
***11je***
Reacties op dit gedicht
| Aresha Dieffenthaler: | Donderdag, april 22, 2010 16:16 |
| Leuk om je na al die jaren weer eens te lezen. Groetjes, Aresha (voorheen Anita) |
|
| Indy Toma: | Woensdag, maart 31, 2010 17:37 |
| Dit is mooi, prachtige woorden in een soepel en heerlijk lopend gedicht. | |
| johandedichter: | Woensdag, maart 31, 2010 13:57 |
| welkom op gedichen-freaks en dit gedicht mag er zeker zijn gr johan |
|
| Marousia: | Dinsdag, maart 30, 2010 20:10 |
| Zeer bijzonder gevoelig schrijven. Liefs van Marousia | |
| switi lobi: | Dinsdag, maart 30, 2010 18:19 |
| Bijzonder ontroerend.. Fijne avond, switi lobi |
|
| Eternal: | Dinsdag, maart 30, 2010 17:27 |
| heel mooi geschreven, loopt prettig. Echt prachtig! | |
Over dit gedicht
| Auteur: _11je_ | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 30 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||