Ode aan de mond.
Jouw mond
vormt bewegelijk
de woorden.
Volle lippen,
een mondhoek trilt.
Mooie senzuele,
plooibare mond,
vol melodieuze
klanken,
schaterend soms.
Volle rode lippen
gerond in een
stille lach,
Jouw zachte mond,
steeds wisselend
van vorm, vol kleur.
Zo speels, soepel,
warm glanzend,
altijd lokkend.
Je vochtige tong
streelt de gewelfde
ronding van je
half geopende mond.
Daar tussen tanden
parelend hard wit,
haast voelbaar.
O, warme, lieve
lokkende mond,
ik vraag je
ik smeek je,
sluit je rond mijn
zo verdroogde
lippen, zuige je vast.
Versmelt in een
verwarmende, maar
eindeloze
vermetelheid.
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Woensdag, maart 31, 2010 12:43 |
| De mond zegt meer dan lippen voortbrengen.. mooi Jacques. Fijne middag, switi lobi |
|
| Just*mi: | Woensdag, maart 31, 2010 09:13 |
| Nice 1... | |
| spring-in-het-veld: | Woensdag, maart 31, 2010 08:49 |
| hmmmmssssmmak! wel eerst even checken wie er aan vast zit, voor hetzelfde geld is het meneer zes hihi springihv |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jacques Kuijpers. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 31 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||