Zwolle, zo onhandig.
Vijftien waren wij.
ergens daar in B
een boom
waarin gekerfd
onze namen.
Nooit uitgesproken
toen,
niet gezegd nog,
ik hou van jou.
Als jij tussendoor
wel eens kwam
in B,
was er altijd
dat mystieke,
een lachend kijken
in elkaar.
Wij liepen dan
onhandig
gelukkig te zijn.
Kom nog eens
zo tussendoor,
houden onze handen
zich weer vast.
Laten wij samen
nog eens
zo onhandig
gelukkig lopen zijn.
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Zondag, april 04, 2010 13:01 |
| soms zijn de onhandigste tijden wel de gelukkiste liefs kerima ellouise |
|
| trucker klaas: | Zondag, april 04, 2010 09:10 |
| fraai terugblik ,klaas | |
| Just*mi: | Zondag, april 04, 2010 07:39 |
| oh lief deze | |
Over dit gedicht
| Auteur: Jacques Kuijpers. | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 04 april 2010 | ||
| Thema's: | ||