Op reis
het landschap trekt voorbij
in de jaren achter mij
eerst zie ik de flat nog op zijn plek
met mijn gezicht nog in het raam
dromend van wat mijn dromen niet meer zijn
in de jaren achter mij
eerst zie ik de flat nog op zijn plek
met mijn gezicht nog in het raam
dromend van wat mijn dromen niet meer zijn
en dan later het kasteel dat
een zoete herinnering geurt;
over deze weg kwamen we aangereden
het viaduct aangelegd in 1997 was er toen nog niet
de laatste keer dat ik hier was, schoot
de kok een foto van ons
een zoete herinnering geurt;
over deze weg kwamen we aangereden
het viaduct aangelegd in 1997 was er toen nog niet
de laatste keer dat ik hier was, schoot
de kok een foto van ons
bizar doch ook berustend verheug ik me
op het toekomstig standbeeld tegen de berg
want alles wil ik zien
op het toekomstig standbeeld tegen de berg
want alles wil ik zien
Reacties op dit gedicht
| Sjarlotte: | Dinsdag, juni 01, 2010 15:22 |
| Niemand keert terug van een reis zoals die hem begon. Super! |
|
| Indy Toma: | Woensdag, april 07, 2010 22:45 |
| Herinnering en vernieuwing hebben beide zo hun charme. | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, april 07, 2010 14:01 |
| mooi kan er over denken! |
|
| Robin.: | Woensdag, april 07, 2010 11:30 |
| De noorderzon blijft lonken he | |
| fortuna: | Woensdag, april 07, 2010 11:19 |
| condens op de ruiten van de voorbijgaande trein; zelfs een bril helpt niets. :) | |
| lexx: | Woensdag, april 07, 2010 10:44 |
| ik krijg er een onwerkelijk gevoel van, en zoals je weet is dat prettig :) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Oorlam | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 april 2010 | ||
| Thema's: | ||