Ogen van de ziel
Soms heb ik even moeite om in je ogen
te kijken omdat het lijkt alsof je
recht tot in mijn ziel kijkt.
Dan wend ik mijn ogen even af en
kijk naar de grond.
Want die is er altijd.
De grond. Een houvast,
ouder dan de meeste mensen.
Maar niet ouder dan de liefde.
In mijn ziel kijken doet hij niet.
Praten doet hij niet.
Dus, af en toe zal ik proberen in je ziel te kijken en in de mijnne te laten kijken.
Proberen zo oud te worden als
de grond...
Zo oud als de liefde?
te kijken omdat het lijkt alsof je
recht tot in mijn ziel kijkt.
Dan wend ik mijn ogen even af en
kijk naar de grond.
Want die is er altijd.
De grond. Een houvast,
ouder dan de meeste mensen.
Maar niet ouder dan de liefde.
In mijn ziel kijken doet hij niet.
Praten doet hij niet.
Dus, af en toe zal ik proberen in je ziel te kijken en in de mijnne te laten kijken.
Proberen zo oud te worden als
de grond...
Zo oud als de liefde?
Reacties op dit gedicht
| neleke: | Maandag, oktober 07, 2002 14:43 |
| snif snif , ik heb dat gevoel soms ook !! flippe ze chique gedichtje xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Poely | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 april 2002 | ||
| Thema's: | ||