Ik hoorde de kinderen achter de muren
Door de deuropening was ik aan het turen
Op de achtergrond steeds merkbaar die kuren

Het werd ze verboden om meteen binnen te komen
Dus we wachten terwijl we dromen
Om ondertussen de tijd af te romen

Op onze dromen waren we aan het zweven
Het wachtten duurde derhalve toch maar even
Een nieuwe toekomst wordt geweven

Deze keer dus geen oogcontact door een kier
Maar dat interesseerde geen zier
Onze dochters vertrokken geen spier

In onze harten verbonden
In gedachten merkbaar verzonken
In elkaars ogen even verdronken

Onze monden spraken zonder woorden
Het was alsof we begrepen wat we niet verwoorden
Onze zielen vertelden wat we bekoorden

Een nieuw afscheid desondanks te snel daar
Het voorlopige derde afscheid viel ons zwaar
In onze ogen een onzeker gebaar

Met de lentezon in onze rug
Kijken we vooruit en niet teveel terug
Ons lot brengt hopelijk een brug

Onze band blijkt nog steeds heel sterk
De toeschouwers doen hopelijk goed werk
Het blijft afwachten voordat ik het merk

Nu dus wachtend achter een emotioneel hek
Eerst weer een nieuw evaluerend gesprek
Aan nieuwe bezoekjes even een gebrek


Een papa
(voor mijn twee weggenomen dochters)