ik zie jou leven
daar waar zich vinger-
toppen aanraken (na
het eerste terugtrekken)
waar een lettergreep stokt
(op de tong)
en zich weer legt
waar ’t beven nalaat
in dat landschap
wagen zich eerste dieren
uit hun schuilplaats
voorzichtig, getemde stemmen
in struiken
en achter heggen
zie ik jou
hoe jij je haar opsteekt
ademt.
sunset 12-04-2010
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Maandag, april 12, 2010 09:47 |
| een mooie stilteplaats... liefs kerima ellouise |
|
| *reality is a fucked up dream: | Maandag, april 12, 2010 08:12 |
| mooi verwoord xxx | |
| Laurens Windig: | Maandag, april 12, 2010 08:04 |
| zich weerlegt waat ''t beven nalaat; prachtig! | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 april 2010 | ||
| Thema's: | ||