Mieke...
Mieke…
langs wilde bloemen
tussen duizend anderen
beleef jij de tijd
in schoonheid
enkel voor je eigen
waar ginds
de weidse velden bloeien
zien gekleurde ogen
de paarse schaduwen
van heel lang geleden
alsof de eenvoud
zichzelf een nieuwe kans geeft
in het pasgeboren leven…
esteban 17 April 2010
Reacties op dit gedicht
| lexx: | Zaterdag, april 17, 2010 17:29 |
| tja, ik vind het een bloedmooi gedichtje ( oke, kleine dingetjes niet verder bezien) wat ik zeggen wil, esteban, het is altijd beelderig met veel gevoel, maar niet geloofwaardig je bent een dramaqueen en dat ondermijnt je kracht. |
|
| ela: | Zaterdag, april 17, 2010 17:25 |
| Geef Mieke een eenvoudig Janneke. ela |
|
| M-Rose: | Zaterdag, april 17, 2010 15:31 |
| in eenvoud wordt geluk herboren door het dagelijkse leven prachtig schrijven Esteban liefs |
|
| windwhisper: | Zaterdag, april 17, 2010 12:24 |
| wat een pracht zinnen lieve groet Cobie |
|
| gestrande mucho: | Zaterdag, april 17, 2010 10:50 |
| eenvoud daar gaan we voor:) |
|
| Hilly N: | Zaterdag, april 17, 2010 10:17 |
| Prachtig geschreven! groet, Hilly |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 17 april 2010 | ||
| Thema's: | ||