(td) Verbloeding
Zet zeven passen terug, laat liefde voor
ga braaf overstag terwijl zon ons de rug toelacht
verdraag dat wind als waarheid zijn lucht schijnt
accepteer dat gevoel gedachte overheerst
toch slik ik knipperend dikke tranen weg
die blijven hangen als wallen aan mijn wimpers
zoals wij zoekend aan elkaar blijven plakken
alsof het woord afscheid voor ons niet bestaat
bijt nog eenmaal tanden tot diep in je nek
zorg dat ik levenslange littekens achterlaat
hap alleen maar harder als het moeilijk wordt
in de hoop dat de afdruk nooit verdwijnen gaat
zet zeven passen vooruit, laat liefde achter
stoei met mezelf tot de laatste druppel rood
verbloed mijn hart tot op zijn spier en zie
dat we het meest van fouten kunnen groeien.
Reacties op dit gedicht
| Engeltjuh: | Maandag, mei 10, 2010 21:33 |
| Ik vind juist de beeldspraak die je gebruikt, hoe je met woorden en hun betekenis speelt hierin erg mooi. Zo zie je maar weer, dat iedereen het anders leest :) | |
| wijnand.: | Dinsdag, april 20, 2010 20:12 |
| succes en probeer het gedicht eenoudiger te houden .je wilt het te mooi en dat maakt het alleen maar zwakker,met minder tekst kun je ook uit | |
| sweetblackangel: | Zaterdag, april 17, 2010 17:54 |
| Je kunt het meis! | |
| ela: | Zaterdag, april 17, 2010 16:38 |
| Het gevoel van iemand te verliezen, goed weergegeven. ela |
|
| lexx: | Zaterdag, april 17, 2010 16:27 |
| ik vind het jammer van dat eeuwige thema, ik zou je graag iets vrijer willen zien. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Looortje |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 april 2010 | ||
| Thema's: | ||