Waar liefde woont....
De grijze dame
die hij bezocht
was in haar eenzaamheid
verleerd
om een gesprek te voeren.
Omdat zij zwijgen bleef
wist hij ten diepste
niet meer wat hij
aan moest roeren.
Ten einde raad
zong hij voor haar
een tikkeltje verlegen
de oude psalm:
“Waar liefde woont
gebiedt de Heer
Zijn zegen….”
Ontroerd zag hij
haar lippen meebewegen.
Zijn stem brak daar
waar zij begon te spreken.
Reacties op dit gedicht
| Luna( ): | Woensdag, mei 05, 2010 11:18 |
| wauwwwww!!!!!! | |
| kerima ellouise: | Maandag, april 26, 2010 11:56 |
| als dat kleine plekje geraakt wordt... mooi! liefs kerima ellouise |
|
| Hilly N: | Zondag, april 25, 2010 18:11 |
| Prachtig deze ontmoeting omschreven Coby Lentegroetjes, Hilly |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Coby Poelman-Duisterwinkel | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 24 april 2010 | ||
| Thema's: | ||