Benijd
Niemand die ik het kan vertellen,
Omdat ik weet hoe dom ik ben,
Dat ik maanden roep:”Klaar, over”,
Maar steeds weer in zijn armen ren.
Ik weet toch wat ze zullen zeggen,
En ze hebben vast ook wel gelijk,
Ze snappen niet dat ik liefde voel,
Als ik alleen al naar hem kijk.
Ik weet dat ik aan het kortste eind trek,
Als verliezer uit de strijd,
Maar ik kan hem niet loslaten,
Zolang ik aan deze zotheid lijd.
- En ik haar nog zo benijd –
Reacties op dit gedicht
| Fairouz: | Zaterdag, mei 01, 2010 16:51 |
| herkenbaar verhaal..ik had een buurmeisje die altijd over hem klaagde en altijd weer naar hem terug rende..en zolang jij het toelaat zal hij dat steeds misbruiken. Mijn buurmeisje is er overheen heeft bovendien een echte leuke vent getroffen. Het is een les die je leert...sterkte ! lieve groet, Fairouz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Engeltjuh |  
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 01 mei 2010 | ||
| Thema's: | ||