De foto
De foto van ons drieën
zie ik elke dag weer staan,
het doet me denken
aan de liefde die we deelden,
aan de jeugd die we hadden,
aan de kinderen die we waren.
Tegelijkertijd
doet het me inzien
dat niets is of zal zijn
zoals het was,
de kindergezichtjes
zijn gekeerd tot oude,
rimpelige gezichten,
de glimlach
tot een bezorgde blik,
de liefde
tot iets wat we niet kunnen
en niet willen benoemen.
zie ik elke dag weer staan,
het doet me denken
aan de liefde die we deelden,
aan de jeugd die we hadden,
aan de kinderen die we waren.
Tegelijkertijd
doet het me inzien
dat niets is of zal zijn
zoals het was,
de kindergezichtjes
zijn gekeerd tot oude,
rimpelige gezichten,
de glimlach
tot een bezorgde blik,
de liefde
tot iets wat we niet kunnen
en niet willen benoemen.
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Woensdag, mei 05, 2010 20:46 |
| Diepe gevoelens.. Liefs, switi lobi |
|
| trucker klaas: | Woensdag, mei 05, 2010 20:45 |
| daar helpt geen photoshop :( mooi schrijven ,dat wel ,klaas |
|
Over dit gedicht
| Auteur: SFelice | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 mei 2010 | ||
| Thema's: | ||