Eenzaam
het leven draag je zelf
hoe zwaar het ook mag wezen
de weg die je neemt bepaal je zelf
niemand die jou van binnen kan lezen
eenzaamheid is een diep droef iets
daarom dit schrijven
elke dag hetzelfde
hopende op wat gezelschap
telkens weer die tranen
want je voelt je zo alleen
de uren lijken dagen
minuten soms wel een eeuw
zal het ooit gaan beteren
komt er eens verandering
we staren naar de kamer
alles is hetzelfde dag naar dag
hoogste tijd lijkt het zijn geworden
vanuit het hart een gemeende lach
Reacties op dit gedicht
| De kleine Vos: | Dinsdag, mei 11, 2010 09:39 |
| soms lijkt het leven stil te staan heel herkenbaar dit groetjes Sonja |
|
| Quicksilver: | Donderdag, mei 06, 2010 13:34 |
| wens je sterkte richard. hoop dat dit eens anders mag worden in toekomst! liefs,dicky |
|
| karinvangelder: | Donderdag, mei 06, 2010 12:01 |
| lieve Richard . ik weet hoe dit voelt echter de oplossing ligt bij jezelf geloof me. schrijf het van je af want eens komt jouw kans ! loop die niet voorbij dat gebeurt vaak bij droefheid . dan zie je nl het mooie niet meer ! hou je goed he ? liefs xx Karin |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 mei 2010 | ||
| Thema's: | ||