Het beeld heeft me niet los gelaten
Haar ogen die zoveel lijken te haten
Het verlangen naar papa heeft nog niet gebaten

‘Dat was het dan’ sluit zij af
Ieder verhaal even maf
Ze moet anders volgt straf

Ik zag het aan haar ogen
Die hebben mij nooit bedrogen
De woorden onder dwang voorgelogen

Het is een slimme meid
Deze vader merkt hoe ze lijdt
Er rest mij niets dan meer strijd

Geloofd word ik tot nog toe nooit
Van twee kinderen blijf ik berooid
In gedachten maken mij verstrooid

Wat kan je doen tegen boze opzet
Geen contact is voor beiden geen pret
Wel contact en haar emoties inzet

Het eerste oordeel komt steeds dichterbij
Vader en dochters wachtende op 12 mei
Wetten en regels belemmeren het contact met mij

Maar er is ook nieuws onder de zon
Een signaal dat mijn hart won
Iets wat ik niet verzinnen kon

Stel, ons zou iets gebeuren
We moeten dan onze kinderen verbeuren
Wil jij dan hun leven inkleuren?

Het is echt een hele eer
Die kinderen hebben dan weinig meer
Deze ‘oom’ beseft het weer

Familie is het eigenlijk niet
Maar we delen lief, leed, en verdriet
Ook hun leven verrijk ik, waarvan ik geniet

Dus dochters, mochten jullie dit ooit lezen
De pijn is in de ogen van beide ouders te lezen
We vechten omdat we beiden opvoeder willen wezen

Dat is het treurige in dit verhaal
Wie gaat er met kinderen aan de haal
En wie blijft achter in dit schandaal


Een papa
(Voor mijn twee weggenomen dochters)