Onderhuids.
Onderhuids.
Repeteren, harmonie
de klarinet, goed leren.
Onderhand, uit ondergoed,
niet verweren, handen
hij doet.
Ondertussen, ik kon het net
spelen op die klarinet,
he zegt, weten wat
de componist bedoelt.
Ik zie waterig de noten
hij voelt.
Onderhuids, ik huil
en denk, ik haat je
met je roomse kruis.
Toch weer onverwachts,
ene twee-je, hij telt.
Ik glij stijf in zijn hand.
Een schrille toon,
de muziek was over.
Naderhand, ik bespeelde
nooit meer dat instrument
heb me er van afgewend
Reacties op dit gedicht
| Indy Toma: | Dinsdag, mei 11, 2010 21:10 |
| Jeetje, en dat terwijl een klarinet zoveel moois kan geven. Dat dit je door deze beleving/belevenis is ontnomen. Begrijpelijk maar zo zonde, deze zonde. | |
| isolina: | Dinsdag, mei 11, 2010 11:54 |
| zonder woorden ,in stilte . knuff maria | |
| Fairouz: | Dinsdag, mei 11, 2010 10:02 |
| Heb er geen woorden voor Jacques...stil gelezen. Lieve groet, Fairouz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jacques Kuijpers. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 mei 2010 | ||
| Thema's: | ||