Ooit was je mijn vrouw
Dat zeg ik niet zonder berouw
Het is dat ik jou niet langer vertrouw

Ik weet, jij hebt je best gedaan
Blijft te afhankelijk in jouw bestaan
Daarmee is ons contact vergaan

In Nederland is er een recht
De niet-verzorgende ouder altijd ontvlecht
Kinderen altijd de dupe van een gevecht

Ooit als opvoeder gewaardeerd
Nu vanwege vader zijn, onteerd
En als tegenpartij liever ontbeerd

Maar niet door onze kinderen
Zij hadden dit liever willen verhinderen
Het contact moet daarom minderen

Het kind wil liever terug naar vader
Daarmee raken we een gevoelige ader
Hun gevoelens gevangen in een kader

Moeders wil is nou eenmaal wet
Voor vaders is dat nooit een pret
Maar ach, wie daar nou op let?


Een papa
(Voor mijn twee weggenomen dochters)