Onafscheidelijk
Ik voel je nog steeds overal waar ik ga
je bent het kippenvel in mijn nek
de tinteling in handen en tenen
het vertrouwde onderbuikgevoel.
Je groeide om dichter bij mij te zijn
onafscheidelijk voor altijd
om samen te smelten, jij bent mij,
maar mocht het toch niet worden.
Het lot sprak en bepaalde
mijn tijd was nog niet gerijpt
nu draag ik je over mijn schouder mee
voel ik je constant om me heen.
Jij hebt mij met het mooiste beloond:
je hebt me eeuwig tot moeder gekroond
Reacties op dit gedicht
| sweetblackangel: | Maandag, mei 17, 2010 17:20 |
| Mooi... | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, mei 17, 2010 16:16 |
| heel erg mooi gr.janny |
|
| Fantasy: | Maandag, mei 17, 2010 14:15 |
| Wat een prachtig gevoel moet dat zijn;) Mooi verwoord. Fantasy |
|
| Engeltjuh: | Maandag, mei 17, 2010 14:12 |
| Prachtig gedicht, heel erg puur... sterk en breekbaar tegelijk. Knap verwoord. Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Looortje |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 mei 2010 | ||
| Thema's: | ||