woordloos spreekt
de boom verlatenheid
leunend tegen hete wind
en zand uit de woestijn
zijn kroon is in
verdrogen kaalgeschoren
tot het laatste leven
in een dorp dat niet mag zijn
muren dwars gebarsten
in generatieslang bestaan
kapotte daken fluisteren
nachts hun troosteloos vergaan
zand rukt op met lange duinen
in vorm en kleur leggen
nieuwe droogtetuinen het leven
en de mensen naast zich neer
wil melker
19/05/2010
Anneke Bakker: | Woensdag, mei 19, 2010 19:03 |
Erg mooi Wil, ik denk met hier en daar wat onkruid tussen natte keien. Graag dit natuurgedicht gelezen. Lieve groeten Anneke |
|
isolina: | Woensdag, mei 19, 2010 09:45 |
de kracht van de natuur , dan zijn maar heel klein , mooi gedicht Wil . knuff maria | |
trucker klaas: | Woensdag, mei 19, 2010 07:53 |
nature strikes back .... :( groet ,klaas |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 19 mei 2010 | ||
Thema's: |