Ik kijk om me heen
Dood verderf en verdriet
Ik blijf achter alleen
Niemand die het ziet

Niemand die vraagt
Hoe het gaat
Alleen ik, ik vraag me af
Hoe het verder moet

Hoe ik door kan gaan
Hoe kan ik weer toneel gaan spelen
Me achter mijn masker
verschuilen voor velen

Tot ik eindelijk mag
laten zien hoe het zit
Tot eindelijk alles
achter me ligt

Wanhoop woede en angst
Kruipen hun weg naar buiten
Schreeuwen zonder te vermoeden
Dat niemand hen mag zien

Dat ik stil moet blijven
In een hoek weggedoken
Dat ik niet uit de toon moet vallen
Dat het stuk moet blijven worden opgevoerd

Het stuk moet blijven worden opgevoerd
Tot het doek valt.
Pas dan mogen mensen weten
Wat me had geraakt

Ik vraag me af
hoe het verder moet in dit leven
Of ik nooit al mijn geheimen
prijs mag geven

Of ik ooit mag opstaan om
Alles wat ik verborgen heb te delen
En al de pijn verdriet en wanhoop
Door iemand te laten helen

Of ik ooit uit de sleur zal worden gerukt
Om dan een gezicht te zien, bedrukt
Bedrukt met dezelfde pijn wanhoop en verdriet
Een gezicht dat mij eindelijk ook ziet.