Jouw vreemde
dat was geen kunst en zal het ook
nooit zijn
net als de spijt kom
ik altijd te laat, goodbye voor de laatste keer
dat ik je zag, keerde ik
je mijn rug toe
mompelde misschien
wetende van niet
het was als tedere woorden
van voor het slapen gaan
als een wiegeliedje:
de kern van haar en mij
het was als opzwepend
aan elkaar gewaagd de vroegere duels
gedrenkt in alcohol trok je weg
en liet ons achter
waarbij ik de enige gast bleef
zonder terug te keren
was ik
jouw vreemde geworden
Reacties op dit gedicht
| mad miracle: | Donderdag, juni 03, 2010 11:15 |
| ik zit met mijn benen wijd, bikini aan, en laptop op schoot in de zon :) met een fles spa blauw, zowaar.. nee, nog niks gegeten, eerst maar weer wat lezen, bij deze. fijn geschreven xx | |
| Yellow: | Vrijdag, mei 28, 2010 20:05 |
| ben grappiger van u gewoon, wel rakend geschreven | |
| Elinora: | Vrijdag, mei 28, 2010 15:58 |
| MOOI!!!!!!!! | |
| switi lobi: | Vrijdag, mei 28, 2010 15:04 |
| Toch heeft ze je gezien.. al was het maar voor even. Mooi emotioneel. Dikke aai, |
|
| henk jans: | Vrijdag, mei 28, 2010 14:48 |
| mooi gedicht Oorlam. graag gelezen Henk |
|
| lexx: | Vrijdag, mei 28, 2010 12:29 |
| een zware steen die je hier heb neergepoot. 2 hartjes zonder voorziening he. maar dat geeft toch allemaal niks, we hebbe een harde kop. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Oorlam | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 mei 2010 | ||
| Thema's: | ||