gevangen
Elke weg die ik bewandel, loopt dood.
Mijn ogen, die zijn bloed rood.
Tranen rollen over mijn wangen.
Mijn hart is gevangen.
Gevangen in mijn eigen gedachten.
Niemand die mijn pijn kan verzachten.
Ik zal nooit meer vrij zijn.
Ik zal voortleven met pijn.
Wat heeft mij zo depressief gemaakt?
Wat heeft mijn hart zo geraakt?
Het verpest mijn jeugd.
Een jeugd zonder vreugd.
Wanneer zal ik weer vrij zijn??
Reacties op dit gedicht
| FrozenFairy: | Dinsdag, mei 14, 2002 21:51 |
| Heej lieverd, echt een heel mooi gedicht! ik werd er stil van, echt! ik hoop dat je weet dat je over een tijdje weer vrij bent, je hebt je tot nu goed staande gehouden en het gaat helemaal goed komen!!! je vindt het knap van mij dattik met het snijden gestopt ben, dat kan jij dus oowk!!! kommop meissie!!! Keep Ya Head Up!!! Liefs Kirsten |
|
| janice: | Vrijdag, april 26, 2002 23:09 |
| als je merk dat je altijd vrienden hebt. vrienden die er voor je zijn, geloof me maar!! kus janice |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ~Rooitje~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Susan | ||
| Gepubliceerd op: 26 april 2002 | ||
| Thema's: | ||