Zo vreemd zo raar
ik blijf het liefste
weg van jou
dat ik maar geen last
krijgen zou
maar ik verlang
oh ik verlang
want als ik
weer alleen ben
droom ik dat ik
jou beter ken
het is zo vreemd
het is zo raar
maar als ik je zie
als ik jou zie
ben je meer dan
mijn fantasie
dan ben je echt
waard elk gevecht
zoals ik kom
en dan weer ga
denk ik zoveel
over je na
kan het ooit zijn
het kan nooit zijn
Reacties op dit gedicht
| nana: | Woensdag, juni 09, 2010 21:42 |
| deze las ik gisteren en sluit me bij Autumn aan; aangrijpend schrijven dank voor dit delen.. |
|
| Autumn2: | Dinsdag, juni 08, 2010 19:54 |
| Weglopen van de liefde, herkenbaar, aangrijpend geschreven. | |
| Anootje ...: | Dinsdag, juni 01, 2010 06:39 |
| Héél mooi :) idd een beetje verwarrend, maar wel te begrijpen groetjes |
|
| Quicksilver: | Maandag, mei 31, 2010 10:46 |
| dat leest verwarrend en toch weer niet, omdat jij zelf het antwoord geeft! En zeg nooit nooit bart! fijne dag,liefs dicky |
|
| Marousia: | Zondag, mei 30, 2010 20:39 |
| Heel mooi schrijven weer Bart maar zeg nooit nooit. Liefs van Lynn xxxxxx | |
| Indy Toma: | Zondag, mei 30, 2010 19:16 |
| Je stelt een vraag en geeft zelf een antwoord? Nooit is een woord dat foutief in het woordenboek is terechtgekomen. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Nummer 127 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 mei 2010 | ||
| Thema's: | ||