rust
Mijn spiegelbeeld lacht en danst en steekt de draak met mij waarom zo bitter lach en dans en steek de draak met mij .
De tranen achter mijn lach de littekens uit mijn verleden ik proef het zout gemengd met zoete wijn .
De maan leegt zijn beker in de opkomende zon ik schreeuw in stilte ooit verloren weet ik weer wie ik ben .
De tranen achter mijn lach de littekens uit mijn verleden ik proef het zout gemengd met zoete wijn .
De maan leegt zijn beker in de opkomende zon ik schreeuw in stilte ooit verloren weet ik weer wie ik ben .
Reacties op dit gedicht
| Nummer 127 : | Dinsdag, juni 29, 2010 22:55 |
| een overdenkte bekentenis en inzicht B |
|
| ela: | Vrijdag, juni 04, 2010 12:01 |
| Een potje huilen geeft nadien een meer klare kijk. ela |
|
| Meneer Zes: | Vrijdag, juni 04, 2010 09:05 |
| reflections into contradiction! Six |
|
| lexx: | Vrijdag, juni 04, 2010 08:18 |
| spiegels geven geen rust he, maar een conflict. veel geluk met jezelf. | |
| windwhisper: | Vrijdag, juni 04, 2010 07:33 |
| wat een emotie lees ik hier, een ware pracht aan woorden droef ja zeker, dat wel lieve groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: eigen stijl | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 juni 2010 | ||
| Thema's: | ||