Stille dagen
stille dagen zonder woorden
de week schiet voorbij
waar was de schrijver zelf
ergens diep verscholen
onder meters dagdromen
de vermoeidheid blijft
we leggen ons weer neer
en waar ben ik nou toch
degene die dit nu schrijft
zeker wel hier
we geven toe aan de luiheid
laten de zon haar werk doen
nieuwe energie
soms heel soms word alles teveel
en lukt zelfs het sluiten van de ogen
heel simpel niet meer
Reacties op dit gedicht
| ela: | Vrijdag, juni 04, 2010 12:39 |
| Soms is vermoeidheid het teken van " ik trek het mij niet meer aan. ela |
|
| Monsieur le Six: | Vrijdag, juni 04, 2010 10:16 |
| :P Heb er ook last van; Six |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 juni 2010 | ||
| Thema's: | ||