op weg
gaan leven in het nu.
de wijsheid van een mooi individu!
Eindelijk op mijn eigen benen,
de hoop was verdwenen!
en besef ik stilaan,
waar ik na toe kan gaan.
nog steeds op pad.
dankzij het liefdespad!
naar een rusteloos bestaan.
zonder mijn eigenwaarde te laten gaan!
leer ik mezelf kennen,
een moeilijk weg om te erkennen.
Voor jou om mij te geloven.
ik blijf je dit beloven.
zoveel dank, niet vergeten.
rust in mijn geweten...
Dank je
de wijsheid van een mooi individu!
Eindelijk op mijn eigen benen,
de hoop was verdwenen!
en besef ik stilaan,
waar ik na toe kan gaan.
nog steeds op pad.
dankzij het liefdespad!
naar een rusteloos bestaan.
zonder mijn eigenwaarde te laten gaan!
leer ik mezelf kennen,
een moeilijk weg om te erkennen.
Voor jou om mij te geloven.
ik blijf je dit beloven.
zoveel dank, niet vergeten.
rust in mijn geweten...
Dank je
Reacties op dit gedicht
| ninodepino: | Zondag, juni 06, 2010 22:27 |
| laat je gaan..en wordt een banaan...een zinvol bestaan. goed voor je hart ook... nou onke, doe je best! grtjs, |
|
| trucker klaas: | Zaterdag, juni 05, 2010 20:19 |
| een dankbaar schrijven succes ,klaas |
|
Over dit gedicht
| Auteur: manonke | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 05 juni 2010 | ||
| Thema's: | ||