Patrick
ik weet niet hoe t komt, ik weet niet hoe je t doet.
tot het einde van t leven zwaar gewond, t stelpen van de wonden lukt
me stiekem weg niet meer zo goed.
ik wil je zo graag vergeten, ik wil je uit mijn ziel verbannen,
ik wil een eigen leven, ik wil niet meer naar jou verlangen.
ik snap t niet, heb t vanaf dag 1 al eigenlijk niet begrepen,
als zij echt de ware is, wat moest je dan met mijn liefde in jouw leven?
tot het einde van t leven zwaar gewond, t stelpen van de wonden lukt
me stiekem weg niet meer zo goed.
ik wil je zo graag vergeten, ik wil je uit mijn ziel verbannen,
ik wil een eigen leven, ik wil niet meer naar jou verlangen.
ik snap t niet, heb t vanaf dag 1 al eigenlijk niet begrepen,
als zij echt de ware is, wat moest je dan met mijn liefde in jouw leven?
Reacties op dit gedicht
| von l.: | Vrijdag, juni 11, 2010 17:22 |
| sommige mensen zijn gefreakt doordat ze maar een bepaalde gedachte kennen die ze niet los willen laten. Zwart-wit en hypocriet. binnenkort ben je blij dat je ervan af bent. | |
| David Matser: | Vrijdag, juni 11, 2010 16:19 |
| Mooi verwoord verdriet. Sterkte. liefs, |
|
| trucker klaas: | Vrijdag, juni 11, 2010 09:57 |
| soms is het ego groter dan het besef .... :( sterkte ,klaas |
|
| Betrekkelijk: | Vrijdag, juni 11, 2010 09:37 |
| hetfig, maar mooi verwoord. Weet niet of het autobiografisch is... maar in dat geval...sterkte! Groetjes, Betrekkelijk |
|
| Artifex: | Vrijdag, juni 11, 2010 07:17 |
| Mooi delend neergezet. Liefs, Artifex. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: muppet86 | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 11 juni 2010 | ||
| Thema's: | ||